بیست شعر عاشقانه و یک سرود نومیدی

پابلو نرودا یکی از بهترین شاعران امریکای لاتین است.شعرهای او نیز به مانند سایر ادبای امریکای لاتین دستاورد درگیری,عمیق او با طبیعت سحر انگیز امریکای جنوبی است.زمین،دریا،اسمان...همه جلوه های طبیعت در شعر او هست.او ما را با زمین پیوند میدهد وانسان و طبیعت را در یک نقطه به وحدت میرساند.شعری از پابلو نرودا：ادبیاتی از اهن کشیده تیغ بر شاعری که چونان بیگانه نا اشنای خیابان ها/سرگردان اواز میخواند تا نترسد/اه من اکاردیونم را از جزایر طوفانی اورده ام/و دندان تیز ادبیات پاهایم را درید وندانست که من با اواز از تاریکی بی تردید گذر خواهم کرد /بسوی تاب کودکی ام به سوی جنگل سرد جنوب به سوی ان جا که قلبم از عطر خوش پر شده باشد.